پیش بینی تصادفات جاده ای با استفاده از روش های تحلیل مکانی-زمانی

تصادفات جاده ای یکی از عوامل مهم مرگ غیر طبیعی در ایران است. جلوگیری از بروز تصادفات برای کاهش آمار بالای کشته ها امری ضروری بنظر می رسد. هدف از این تحقیق بررسی دقت و صحت استفاده از پارامتر های زمانی در مدلسازی تصادفات و سپس پیش بینی مکانی-زمانی تصادفات رانندگی است. در این تحقیق تصادفات محور کرج-قزوین از 28 تیر 1388 الی 31 تیر 1391 جمع آوری شده است. ابتدا تحلیل زمانی با استفاده از نمودار عنکبوتی و بر اساس پارامتر های مختلف انجام شده است. سپس تراکم فازی پنجره ای توضیح داده شده است و با ترکیب آن با تابع comap، تحلیل مکانی بر اساس عوامل موثر بر تصادفات (انسانی، محیطی و جاده ای) بررسی شده است که کمک بسزایی در درک نقش عوامل مختلف بر توزیع تصادفات کرده است. در ادامه با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک بر اساس دو دسته پارامتر اقلیمی-جاده ای و زمانی مدل سازی تصادفات و ارزیابی برازش مدل ها با در نظر گرفتن شاخص های آکاییک، تست مربع کای، لگاریتم درستنمایی و auc انجام شده است. مدل رگرسیون لجستیک با پارامتر های زمانی دقت مناسبی جهت مدل سازی تصادفات داشته است. بنابراین بر اساس دقت مدل رگرسیون لجستیک چند سطحی، این مدل بر داده های تصادفات برازش داده شده است. این مدل با بهبود پارامتر های برازش مدل نسبت به روش رگرسون لجستیک و با ضریب auc بیشتر از 0/8 برازش خوب را بر داده های تصادفات نشان داده است. سپس از این مدل در پیش بینی زمانی-مکانی تصادفات رانندگی استفاده شده است. نتیجه این مدل برای پیش بینی 200 تصادف که در مدل سازی استفاده نشده اند بررسی شده است. نتایج نشان داده است که مدل رگرسیون لجستیک می تواند 25 درصد از تصادفات را در 6 اولویت اول مسیر پیش بینی کند. همچنین بیشتر از 40 درصد از تصادفات در فاصله 10 کیلومتری از اولویت اول پیش بینی شده رخ داده اند.